Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/15"
Gabriel King (talk | contribs) (→Not proofread: Created page with "submissionem, quae Angelorum hominumque Conditorem vel ad ipsos piscatorum pedes in lotione compulit! O ineffabile divinae humilitatis argumentum, qua seipsum exinaniens sub s...") |
|||
| (9 intermediate revisions by 6 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | submissionem, quae Angelorum hominumque Conditorem | + | [[Category:APUG 1053 pages]] |
| − | vel ad ipsos piscatorum pedes in lotione compulit! | + | submissionem, quae Angelorum hominumque Conditorem<lb/> |
| − | O ineffabile divinae humilitatis argumentum, qua | + | vel ad ipsos piscatorum pedes in lotione compulit!<lb/> |
| − | seipsum exinaniens sub specie panis et vini cibus fieri voluit | + | O ineffabile divinae humilitatis argumentum, qua<lb/> |
| − | hominum non fidelium | + | seipsum exinaniens sub specie panis et vini cibus fieri <lb/> |
| − | + | voluit hominum non fidelium tantum sed et perditissimorum,<lb/> | |
| − | video iam satis et | + | tanta peccatorum immunditia contaminatorum.<lb/> |
| − | meae superbiae, ut, qui nihil sum, aliquid me esse putem. | + | video iam satis et confundor in me ipso, pudetque tantae<lb/> |
| − | video et attonitus haereo, dum tua mi Cosmiel directione | + | meae superbiae, ut, qui nihil sum, aliquid me esse putem. <lb/> |
| − | et instructione tanta divinae humilitatis exempla intueor. | + | video et attonitus haereo, dum tua mi Cosmiel directione<lb/> |
| − | + | et instructione tanta divinae humilitatis exempla intueor.<lb/> | |
| − | tanta enim dulcedine verborum tuorum abripior, ut iis satiari non posse videar. | + | Sed perge iam sermocinationem tuam ulterius provehere;<lb/> |
| + | tanta enim dulcedine verborum tuorum abripior, ut iis satiari non posse videar.<lb/> | ||
| + | <center>CAPUT III <lb/> | ||
| + | De excellentia et dignitate humanae naturae,<lb/> | ||
| + | in cuius assumptione vel ipse Deus<lb/> | ||
| + | aeternum sibi complacuit.<lb/> | ||
| + | </center> | ||
| + | ''Theodidactus''. Magnum haud dubie aliquid in causa<lb/> | ||
| + | fuit, quod tanta maiestas lucem inhabitans marcessibilem,<lb/> | ||
| + | de tam longinquo in locum tam indignum, tot vitiis<lb/> | ||
| + | mortalium pollutum descendere dignatus sit, atque vultus<lb/> | ||
| + | divini claritatem infirmis oculis temperans, veluti<lb/> | ||
| + | lucerna quadam se induens, illo scilicet glorioso, et ab<lb/> | ||
| + | omni <unclear>labe</unclear> purissimo, quod suscepit, corpore, exultavit<lb/> | ||
| + | ut gygas ad currendam viam, et ad ovem centesimam<lb/> | ||
| + | quae errarat et perierat, inquirendam. O miram Dei -<lb/> | ||
| + | quaerentis dignationem et sollicitudinem! O magnam<lb/> | ||
| + | quaesiti hominis dignitatem, in quo si gloriari voluerit<lb/> | ||
| + | non erit insipiens; non quod aliquid videatur esse a seipso,<lb/> | ||
| + | sed quod tanti fecerit eum ille, qui fecit eum; sed<lb/> | ||
| + | quoniam me tantae misericordiae incapacem video, a te<lb/> | ||
| + | quam obnixissime contendo; ut quod meae infirmitati deest,<lb/> | ||
| + | id divino tuo eloquio, ad Dei gloriam animaeque meae<lb/> | ||
| + | perfectionem compleas; novi enim tanto Deum ardentius<lb/> | ||
| + | amari, quanto vividius cognoscitur. ''Cosmiel.'' Scias itaque, | ||
| Footer (noinclude): | Footer (noinclude): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | <references/> | + | <references/> {{TurnPage}} |
Latest revision as of 10:01, 31 May 2024
submissionem, quae Angelorum hominumque Conditorem
vel ad ipsos piscatorum pedes in lotione compulit!
O ineffabile divinae humilitatis argumentum, qua
seipsum exinaniens sub specie panis et vini cibus fieri
voluit hominum non fidelium tantum sed et perditissimorum,
tanta peccatorum immunditia contaminatorum.
video iam satis et confundor in me ipso, pudetque tantae
meae superbiae, ut, qui nihil sum, aliquid me esse putem.
video et attonitus haereo, dum tua mi Cosmiel directione
et instructione tanta divinae humilitatis exempla intueor.
Sed perge iam sermocinationem tuam ulterius provehere;
tanta enim dulcedine verborum tuorum abripior, ut iis satiari non posse videar.
De excellentia et dignitate humanae naturae,
in cuius assumptione vel ipse Deus
aeternum sibi complacuit.
Theodidactus. Magnum haud dubie aliquid in causa
fuit, quod tanta maiestas lucem inhabitans marcessibilem,
de tam longinquo in locum tam indignum, tot vitiis
mortalium pollutum descendere dignatus sit, atque vultus
divini claritatem infirmis oculis temperans, veluti
lucerna quadam se induens, illo scilicet glorioso, et ab
omni labe purissimo, quod suscepit, corpore, exultavit
ut gygas ad currendam viam, et ad ovem centesimam
quae errarat et perierat, inquirendam. O miram Dei -
quaerentis dignationem et sollicitudinem! O magnam
quaesiti hominis dignitatem, in quo si gloriari voluerit
non erit insipiens; non quod aliquid videatur esse a seipso,
sed quod tanti fecerit eum ille, qui fecit eum; sed
quoniam me tantae misericordiae incapacem video, a te
quam obnixissime contendo; ut quod meae infirmitati deest,
id divino tuo eloquio, ad Dei gloriam animaeque meae
perfectionem compleas; novi enim tanto Deum ardentius
amari, quanto vividius cognoscitur. Cosmiel. Scias itaque,
