Page:FC 1042.djvu/489

From GATE
This page has not been proofread



f. 237r



Dominum[1], ne permittat umquam, uel ab alijs[2] uel a[3] in Societate tempestatem non oriri contra Dei uoluntatem etc. quibuscumque exoriri ullam tempestatem in nostram Societatem contra Dei[4] uoluntatem. Hic optabam hoc idem fecisse in omnibus locis, domibus, Palatijs urbibus, atque Regionibus, in quibus fui unquam[5], ad orandum[6], scilicet, ut a tali loco, aut gente, nulla nobis aduersitas contra Dei uoluntatem oriri possit, aut alijs quibuscumque recte incedentibus in uia Domini.

Alia uice dum expectassem quemdam juuenem, qui permiserat[7] se uenturum ad confessionem, et bis me deceperat, cum imquam sic expectassem, sentiremque animi aegritudinem[8] ex eo, quod iam sex horas in hac re perdidisse mihi uiderer, magnam accepi consolationem[9] hic a Domino, propter cuius honorem hoc faciebam, et[10] hanc[11] rationem[12] animo uoluebam[13]. considerat ad patientiam in expectando etc. Si tu soles propter Deum collocare multas horas ad ostium magnorum Dominorum et Principum, nec tedet te, scientem tibi repositam esse mercedem, quare magis grauaris, cum magis[14] quispiam

_______________

  1. Dominum] add. ut MF
  2. alijs] illis MF
  3. a] om. MF
  4. Dei] ipsius MF
  5. fui unquam] unquam fui MF
  6. ad orandum] orasse MF
  7. permiserat] promiserat MF
  8. animi aegritudinem] aegritudinem animi MF
  9. consolationem] confortationem MF
  10. et] om. MF
  11. hanc] Haec et add. etiam MF
  12. rationem] ratio MF
  13. animo uoluebam] tunc dabatur MF
  14. magis] alius MF